2011/2012 USA ZUID-OOST

DAG 1 – ATLANTA

De formaliteiten liggen ons zwaar op de maag. Eerst laat mijn vrouw haar prachtige ring die ze in Mozambique had gekocht in een bak liggen bij de bagagecontrole in Dusseldorf en daarna, na een vlucht met Delta Airlines waarin niets doet vermoeden dat het vandaag kerstmis is, de formaliteiten op het vliegveld van Atlanta. En daar doen ze aan dubbele controle. Vingerafdrukken en een fotootje eerst, dan je bagage ophalen, dan opnieuw je bagage inleveren voor een re-check waardoor de spullen weer uit zicht verdwijnen. Mijn vrouw krijgt wel een stempel maar ook een red label waardoor we naar een speciaal kantoortje moeten. Daar wordt haar paspoort nog eens nauwkeurig onder de loep genomen. Het is uiteindelijk ok maar als we naar de reden van het onderzoek vragen klinkt een droog ‘we thought you were a criminal’. Ik haal te vroeg een bagagelabel weg, dus die moet ik ook opnieuw halen. En dan voor het eerst door een bodyscan als je het vliegveld UIT wilt. Mijn handen worden nog even speciaal getest op explosieven maar ik heb in het vliegtuig alleen maar pinda’s gegeten.

Met een trein nogmaals naar een bagagehal, vandaar met een andere trein naar de autoverhuur garage. Auto’s in de economy class hebben ze niet in de USA, zoals we al wisten, dus krijgen we te horen dat we er maar een moeten uitzoeken uit de rij “midclass”. We nemen een compacte zwarte Ford die wel wat op onze eigen auto lijkt, wel net zo makkelijk. En dan gaan we in een regenachtig en uitgestorven Atlanta op zoek naar ons hotel. Het kost even wat tijd maar het is het waard. Een leuk hotel, met een goede bar waar ze een lekkere pasta voor ons hebben. Daarna doet de jetlag zijn werk.

DAG 2 – ATLANTA

Wat doet de gemiddelde Amerikaan tussen kerst en oud en nieuw? Hetzelfde als wij, namelijk een bezoekje brengen aan het Coca Cola museum. Met moderne marketingkunst om nog een betere binding met het wereldberoemde merk te krijgen. Gelikte shows rond het zeer magere thema van een uiterst succesvol goedje. Toch een onuitwisbaar icoon van onze tijd. Naast dit museum ligt het Georgia Aquarium waar we meer walvishaaien zien dan in Mozambique. Daar zagen we er drie in de ruige zee, hier zwemmen er vier in een gigantische tank. Maar waar ze in Mozambique rechtuit konden zwemmen naar onbekende bestemmingen moet ze hier eeuwig rondjes draaien tezamen met roggen, haaien en zeebaarzen. Witte Beluga dolfijnen en andere exoten hebben ze ook, maar alles is ondergebracht op een plek die nog het meest weg heeft van een enorm winkelcentrum waar de diverse aquaria zijn gerangschikt rond de foodplaza’s en souvenir winkels.

We vervolgen onze lange wandeling door het bijna uitgestorven Atlanta voor een bezoek aan de Martin Luther King Memorial Site, een indrukwekkende plek waar de nalatenschap van een van de grootste vrijheidsstrijders van de vorige eeuw weer tot leven komt. Zijn graf ligt naast de Ebenezer Baptist Church waar hij ooit stond te preken. Een aantal huizen waaronder zijn geboortehuis zijn gerestaureerd maar net in de ring daarbuiten zie je het vervallen Amerika weer in volle glorie.

Een lange wandeling terug naar het hotel waar iedereen zich opmaakt voor de American football wedstrijd tussen New Orleans en Atlanta; aartsvijanden.

DAG 3 – NASHVILLE

De heuvels rond Atlanta staan ons even in de weg om snel de snelweg te vinden en als we die wel gevonden hebben schiet het ook niet erg hard op. Ter hoogte van Chattanooga staan we zeker een uur in de file. Als we aan het eind van de middag Nashville bereiken hebben we zo het centrum gevonden maar een hotel in dat centrum is lastiger maar ook dat lukt uiteindelijk.

En dan kunnen we het Honky Tonk nachtleven in. In een restaurant natuurlijk eerst een steak om het allemaal aan te kunnen. Terwijl we die aansnijden komt de hele familie Corleone binnen. De godfather, in pak met pochet, wordt door alle andere leden van de familie eerbiedig gegroet en we hopen dat er niet tijdens onze maaltijd een maffia afrekening zal plaatsvinden.

Op de Broadway van Nashville bezoeken we een aantal Honky Tonk kroegen waar overal live muziek wordt gemaakt met natuurlijk in de country hoofdstad overal de steelguitar prominent op het podium. Rockabilly, country, hillbillie, alles komt langs en natuurlijk is er een bassist met staande bas, lange baard en tuinbroek. De plaatselijke dansschool is er ook met een 50-er jaren filmster look-a-like, compleet met haarrol.

DAG 4 – MEMPHIS

De drukke snelweg zeggen we vaarwel en we rijden helemaal door hillbillie land van Nashville naar Memphis langs illustere plaatsjes als Decaturville, Pleasantville en Linden. Door eindeloze bossen en langs afgelegen nederzettingen. In tuinen op straatnaambordjes lijkende plakkaten met ‘Jesus’ er op. Als we in een vieze tent gaan lunchen is iedereen er dik tot zeer dik en komen de witte bolbuikjes gewoon in camouflagepak de tent binnen om niet op te vallen. Het is dus niet vreemd dat ze juist ons vragen; ‘you are not from here, do you?’

Verder weer langs typisch Amerikaanse schuren en af en toe een grote plantage woning. Zo rijden we dwars door Tennesee. Als we in Memphis aankomen is het hotel waar we dachten naar toe te gaan gesitueerd op een afbraakterrein langs de snelweg dus we zoeken snel verder en vinden zowaar iets betaalbaars midden in het centrum.

Als we de stad in lopen wordt met veel bombarie de straat afgesloten door zo’n 20 motoragenten omdat een basketbal team ergens gaat eten. Voor ons wordt deze inspanning niet gepleegd, wij moeten zelf een restaurant zoeken en de weg wordt er niet voor afgezet.

Na de Broadway in Nashville is het hier Beale Street waar de actie is. Ook hier in vrijwel elk pand live muziek. Onze keuze valt op een band met een moddervette soulbrother die nog net niet van zijn barkruk afdruipt. En de neger draait zijn hand niet om voor de muziek van de redneck als hij Sweet Home Alabama van Lynyrd Skynyrd inzet. Het hele café is bevolkt met de meest weirde types van Memphis; in trainingspak, met rare mutsjes, dronken, een bonte staalkaart van het menselijk ras. De politie vindt het kennelijk nodig ons daartegen goed te beschermen want door allemaal bewaakte straten lopen we terug naar ons hotel.

DAG 5 – MEMPHIS

Over de Elvis Presley Boulevard, met overal rommel, kaalslag en sloopbedrijfjes, begint de pelgrimage naar Graceland. Omdat er na de dood van “The King” vele monden gevoed moeten worden ben je al 80 dollar voor 2 personen kwijt voor je het heilige der heiligen mag betreden. Met een busje wordt je naar de andere kant van de straat gebracht waar we zo even nog zelf op reden. En dan zwaait de voordeur open. Binnen is een kitscherige jaren 70 leefstijl bevroren die fantastisch is; met groene vloerbedekking bekleden muren, protserig overdreven junglemeubilair, een geheel met spiegels beklede trap of een tv kamer met drie tv’s naast elkaar zodat the King drie kanalen tegelijk kon bekijken, net als de president. Elvis heeft duidelijk zijn best gedaan om zoveel mogelijk te genieten van alles wat hij kon kopen maar ook wordt duidelijk dat hij enorm hard gewerkt heeft in zijn korte leven want de muren met gouden platen zijn lang en het aantal films dat hij heeft gemaakt is indrukwekkend. Via het kantoor van Colonel Parker en het graf buiten van Elvis en zijn familie brengt het busje ons weer de straat over waar we ons nog kunnen vergapen aan zijn prachtige autocollectie en privé vliegtuigen. De vliegtuigen zijn ook helemaal seventies van binnen, met gouden kraantjes en gouden wasbakken in de toiletten.

’s Middags wandelen we door het mooie centrum van Memphis. Hier niet zoals in Nashville monsterlijke nieuwe torens naast de oude pakhuizen maar alles nog enigszins in proportie, mooi gelegen aan de Mississippi.

In Bealestreet zijn de muzikanten overal al weer druk in de weer om met een hele dag musiceren hun fooien emmers vol te krijgen.

DAG 6 – VICKSBURG

De rit van Memphis naar Vicksburg is een zeer saaie. Het is net alsof je door een eindeloze polder rijdt. Bij een Ford garage stoppen we even om de specialisten te vragen of zij mogelijk de cruise control in onze huurauto kunnen vinden, maar helaas, we zullen al het werk zelf moeten doen.

In Vicksburg vinden we een idioot hotel, the Battlefield Inn. Er zit net een nieuwe eigenaar op en de lobby wordt geschilderd maar de oude luister is nog steeds intact. Portretten van Rhett Butler en Scarlet O’Hara uit Gone with the wind aan de muur, zwiepende ventilatoren aan het plafond en niet te vergeten de kerstboom.

Wij gaan eerst een rondje door Vicksburg rijden om te genieten van de zonsondergang. Prachtige huizen staan er nog en het uitzicht over de mighty Mississippi is groots.

’s Avonds halen we voor het diner bij een oma in de lobby 2 gratis cocktails in een plastic beker, bij de prijs inbegrepen en daarna dineren we in het foute decor van het hotel-restaurant waar een type boekhouder vanachter zijn Technics orgel zacht de achtergrond muziek verzorgd.

Na het eten wacht de karaokebar die om 9 uur al helemaal vol zit met plaatselijke motorduivels met hun schatjes terwijl de hiphoppers in de hoek staan te biljarten. De “weightwatchers” zijn al flink aan het innemen als het gezelschap gecomplementeerd wordt met een stel cowboys. Om de beurt vraagt iedereen een liedje aan waarna je op een heus podium met kerstverlichting mag zingen. Die kans laat ik natuurlijk niet liggen en tevreden zie ik de dansvloer vol stromen als ik Can’t help falling in love van Elvis ten gehore breng. Dit is met stip het meest bizarre hotel waar we ooit vertoefd hebben

DAG 7 – LAFAYETTE

Van Vicksburg rijden we naar Natchez waar we een klein rondje rijden langs de prachtige huizen die nog steeds in volle glorie aanwezig zijn en daarna gaat het richting Louisiana. Via het met industrie omgeven Baton Rouge rijden we via bruggen over de moerassen naar de hoofdstad van Cajun Country; Lafayette. We hopen op een plekje bij de Blue Moon Guest House maar daar is er alleen nog plaats op de slaapzaal dus we verhuizen noodgedwongen naar een Travel Lodge buiten het centrum en keren dan met de auto terug. Omdat we in “Frans”gebied zijn eten we natuurlijk in een bistro en daarna terug naar de Blue Moon waar het oudejaarsavond feest is. Twee bands staan op het programma. Eerst onvervalste zydeco van Cedric Watson & Bijou.

Daarna de duivelse country van de Merci Brothers. Anders dan de bands in Nashville en Memphis, waar de meesten elke dag hetzelfde gelikte repertoire afdraaien gaan deze bands helemaal los. Het publiek is van alle leeftijden en de plaatselijke dans mag voor niemand een probleem zijn; elkaar vasthouden en stampen.

Champagne in plastic bekertjes luidt het nieuwe jaar in waarna de Merci Brothers er een schepje bovenop doen om ook alvast voor 2012 de duivel uit te drijven (of opnieuw van harte welkom te heten).

DAG 8 – NEW ORLEANS

Via Franklin en Houma rijden we dwars door Cajun Country naar New Orleans. Onderweg zien we zowel trailerparks als statige mansions in de Main Street van Franklin. In New Orleans zelf is het afgeladen vol want de Sugar Bowl football game is bezig. Het team van New Orleans heeft net verloren want alle fans lopen met chagerijnige gezichten door de straten, dit in tegenstelling tot de fans van Michigan die het French Quarter de beste plek vinden om nog even lekker na te genieten van de overwinning. Wij moeten stapvoets door de straten vanwege de drukte maar rijden ook zomaar tegen een leuk hotel aan in een typisch New Orleans pand. De kamer is niet eens zo duur, midden in de French Quarter, 80 dollar, maar we moeten ook nog de auto parkeren voor 30 dollar per dag.

• 

• 

In Bourbon Street is het een groot carnaval van luidruchtige bands, striptenten en gokhallen met daartussen de al dan niet uitgelaten football fans. Je wordt er horendol van maar wij houden vol en dineren dan ook nog eens in een football café waar de wedstrijden van vandaag nog eens geanalyseerd worden. In Bourbon Street blijft het stampvol, wij wagen morgenavond nog wel een poging.

DAG 9 – NEW ORLEANS

We dachten dat we vandaag af waren van de football fans maar het is blijkbaar een meerdaags evenement want vandaag lopen de fans van Virginia carnaval te vieren in de straten van New Orleans. Gelukkig beperken ze zich hoofdzakelijk tot Bourbon Street dus kunnen we in alle rust alle prachtige andere straten van de French Quarter doorkruizen. Huizen als plaatjes, smeedijzeren balkons op ranke pilaren en veel groen dat uit de hangende bloembakken puilt. De wedstrijden hebben ook een voordeel. De fans worden ingehaald met een streetparade van een marching band, die gezamenlijk een enorme portie herrie produceren. De band is zo groot dat ze vier dirigenten tegelijk nodig hebben. De fans gooien ondertussen kralenkettingen het publiek in zodat iedereen er ook na de kerstdagen nog een beetje bij kan lopen als een kerstboom.

• 

• 

• 

Via de Mississippi, de French Market met zijn geprepareerde alligatorkoppen en de Warehouse District dwalen we door de Big Easy en ’s avonds mag natuurlijk de onvervalste jazz niet ontbreken. In het Sonesta speelt de Original Tuxedo Brass Band. Het iets chiquere publiek moet zich mengen met als kanaries uitgedoste football fans maar de trompet en de trombone weten iedereen te betoveren.

In Bourbon Street is de herrie weer oorverdovend en de Jezusfreaks staan met een groot kruis midden op straat om alle verdoemden in dit Sodom en Gomorra een laatste uitweg te bieden.

DAG 10 – DESTIN

We gaan kilometers maken om Florida te bereiken. De zon schijnt al volop, alleen de temperatuur moet nog iets de hoogte in. Niet ver buiten New Orleans dient zich een prachtige zee aan en we passeren de stranden van Louisiana, Mississippi en Alabama om tegen de avond aan te komen in Destin, aan de Emerald Coast. Azuurblauw water tegen een bijna wit strand. We nemen onze intrek in onze eerste Motel 6, onze favoriete keten van de vorige Amerika reis en eten 2 deuren verderop bij Hog’s Breath. Als we uitgegeten zijn staat er op het buitenterras alweer een muzikant klaar om te beginnen maar de temperatuur is niet dusdanig dat we zijn eerste liedje gaan afwachten.

DAG 11 – SEASIDE – CHIEFLAND

Van Destin is het niet zo ver naar Seaside, een waterpastel kleurig model stadje aan zee waar de eigenaars trots met een bordje aan het hek laten weten hoe ze heten en uit welke staat ze komen als ze hier niet vakantie vieren. Alles is blinkend schoon en op verkeerd draaien in de 20 kilometer zone staat waarschijnlijk de doodstraf. Om dit alles was het hier de perfecte locatie om de film The Truman Show op te nemen.

De zee en het witte poederzand liggen er schitterend bij maar heeft de temperatuur van sneeuw. Langs deze Emerald Coast liggen nog een aantal van deze modelstadjes dus we schieten voor geen meter op maar de weg langs de zee is erg mooi. Na de zee volgen er uitgestrekte bossen, waarvan een deel flink in de brand staat.

Omdat we vanmorgen zo langzaam vorderden rijden we tot een uur of 7 door en eindigen in een negorij genaamd Chiefland waar we in een Family restaurant eten om aan de vreetschuren te ontsnappen maar dat betekent hier dus wel zonder drank aan tafel.

DAG 12 – ST. PETERSBURG – NAPLES

Chiefland mag dan een onooglijk gat zijn, de route voert vandaag wel langs wereldsteden als St. Petersburg, Venice and Naples. In St. Petersburg of all places bezoeken we het Dali museum met de grootste collectie schilderijen van de excentrieke meester buiten Europa. Een verzamelaar met kennis van zaken kocht al in 1942 zijn eerste Dali en hield niet meer op met als resultaat een ongekende collectie meesterwerken met vele vooral vroege werken. De titels even bizar als de werken; “de geest van Vermeer van Delft die ook als tafel te gebruiken is”. Verder een bizar hologram van Alice Cooper en een schilderij waar Dali al vroeg een voorschot neemt op de pixel cultuur van nu, blokken van dichtbij, het gezicht van Lincoln van veraf als je je ogen dichtknijpt. De telefoon met kreeft en de Venus met laatjes zijn ook present.

• 

• 

’s Middags rijden we door naar Naples zodat we dichtbij de Everglades zijn en waar we eerder op de weg gewaarschuwd werden voor beren moeten we hier uitkijken voor panters.

DAG 13 – EVERGLADES – FLORIDA KEYS

Als we door de Everglades rijden kan het vogels spotten beginnen, reigers, ijsvogels, ooievaars en aalscholvers te over. Bij het bezoekerscentrum in Shark Valley liggen de alligators al bij de ingang in het zonnetje te wachten langs de kreek. Het wordt geen moeizame zoektocht vandaag, de monsters liggen overal. Met een open bus rijden we door een deel van de Everglades en krijgen droge, humoristische uitleg van een oude tante. We zien meer vogels, witte ibissen, ooievaars met zwarte koppen als kale doodgravers en in de zon drogende aalscholvers en natuurlijk nog veel meer alligators. Zelfs mammie alligator met haar pas geboren kroost. Het is een prachtig uitgestrekt nat gebied met af en toe wat bosjes.

Bij de uitgang heeft een ranger net 2 allochtone slangen om zeep geholpen. Monsterachtig grote Birmaanse pythons. Hij moest zes keer schieten voor het beest dood was. Ze hebben hier grote problemen met deze geïmporteerde exoten die de natuurlijke balans verstoren.

Wij rijden door naar de Florida Keys, dat zeer mooi moet zijn, maar het eerste deel dat we rijden is weinig meer dan één lange weg. Tegen de avond pakken we een motel om morgen te kijken hoe mooi het verderop is.

DAG 14 – MIAMI

Het is niet mooi genoeg, verderop. Om 100 kilometer heen en weer te rijden met weliswaar de mooie blauwe zee aan weerszijden is iets teveel van het goede. We aarzelen nog even maar keren dan toch de auto. Op naar Miami, daar hebben we veel meer zin in.

In Miami Beach is het een drukte van belang en hier is iedereen al wel op weg naar het strand want het is 25ᵒC. En wij vinden een prachtig hotelletje in het Art Deco district. Tijd dus voor lange wandelingen langs de mooie panden met een architectuur die niet door veel is overtroffen in de vorige eeuw. Strategisch geplaatste Amerikaanse sleeën maken sommige plaatjes nog mooier.

Het is vol in Miami en mensen passeren je op allerlei voertuigen, op skateboards, steps, segways, skates en driewielers. En voor wie dit alles te min is kan het vervoer ook in een Ferrari of Rolls Royce.

• 

• 

• 

’s Avonds bewonderen we de gebouwen in neonlicht en checken nog even een homobar met dansende mannen in onderbroek, maar het decor waarin ze dat doen is te saai voor lang verblijf dus we pakken nog een laatste cocktail, in plastic bekers, op een terras.

DAG 15 – MIAMI

Iemand die een handstand doet op een rijdend skateboard hadden we nog niet eerder gezien maar hier komt hij gewoon voorbij als we ons ontbijt nuttigen op het terras van een Starbucks. We lopen nog weer een aantal grote blokken rond door Miami Beach om maar niets te missen van de Art Deco architectuur.

Op Ocean Boulevard zijn travo’s aan het playbacken om klanten naar een restaurant te lokken en ze slagen daar redelijk goed in waarbij Adele zich mag gaan afvragen of ze blij moet zijn met de wijze waarop ze wordt nagedaan.

Wij lunchen in ons pas gevonden Italiaanse restaurantje waar het eten uitzonderlijk goed is en wat ook een eigen travo-stel met opgespoten lippen lijkt te hebben hoewel de dames nu lijken te vertrekken met hun koffertjes op wieltjes.

Het moet er toch van komen, de Nieuwjaarsduik. Maar heel lang houden we het niet vol op het strand. We missen die paar graden extra warmte voor een echte stranddag.

DAG 16 – ST. AUGUSTINE

We halen “onze” auto uit de parkeergarage en laten Miami achter ons om een flink eind naar het noorden te rijden. Het Kennedy Space Center, waar geen shuttle meer vertrekt en Daytona laten we links liggen (eigenlijk rechts) om neer te strijken in het lieflijke St. Augustine. We hebben de pech dat we net iets te lang naar een hotel moeten zoeken waardoor we nog maar heel even kunnen genieten van de zon en het licht om de oude huisjes in dit museumstadje te kunnen zien.

We beperken ons dus maar tot een Engelse pub waar we wat eten. We ontmoeten nog een nazaat van een Nederlandse Bos familie die zich al goed de Amerikaanse onbenulligheid heeft eigen gemaakt. Hoe je maar blij kunt zijn met twee weken vakantie in het jaar.

In St. Augustine hebben ze zo hun best gedaan op de kerstversiering dat ze er maar met moeite afstand van kunnen doen. Wij wandelen de lange brug over naar ons hotel aan de andere kant van het water, alle lichtjes achter ons latend.

DAG 17 – SAVANNAH

De rit naar Savannah is niet zo lang dus net na de middag zijn we er. Ook een hotel is snel gevonden dus we hebben de hele middag om door de mooie stad te zwerven. Oude pakhuizen aan de rivier, een uniek stratenplan van symmetrisch liggende pleinen die hun eigen centrum van een stadsdeel vormen. Wat verder buiten het centrum liggen de Victoriaanse houten huizen in mooie kleuren. Ook is goed te zien waar het geld zat en waar er voor wat minder gebouwd moest worden.

Bij een winkel met mooie kostuums en herenkleding probeer ik wat bizarre pakken maar ze zitten net niet helemaal goed. Maar Dickies skatejeans in oranje en geel passen wel, nog een jeans erbij en een geruite pullover en ik ga net als een aantal jaren geleden in New York met een volle tas de deur uit. En dat allemaal voor maar 87 dollar want ze hebben opheffingsuitverkoop.

DAG 18 – CHARLESTON

Nog één roemruchte stad te gaan, van Savannah naar Charleston, South Carolina. Niet zo’n grote afstand dus we zijn er tegen de middag. Een hotel is na een beetje toeren door de stad ook redelijk snel gevonden.

Alleen wil het weer voor het eerst niet meewerken. Een stevige wind en slagregens verpesten onze wandeling en paraplu in het chique Charleston.

We moeten noodgedwongen terug naar ons hotel om te wachten tot het droog wordt. Aan het eind van de middag wagen we een tweede poging en zowaar komt het zonnetje er nog even door. De temperatuur blijft zeer aangenaam dus we genieten nog één keer van de mansions met hun grote veranda’s. De city market wordt helaas ook al opgeruimd.

We lopen een aantal rondjes door de stad, ook om een leuk restaurantje te zoeken, wat we uiteindelijk vinden…pal naast ons hotel.

DAG 19 – ATLANTA

Het rondje Zuid Oost Amerika is bijna klaar. We nemen nog een paar mooie binnenwegen door South Carolina en Georgia langs trailerparken, houten huizen, katoenplantages, autosloperijen en kerken van baptisten en ontelbare andere afsplitsingen van iets waarin ze allemaal schijnen te geloven, om dan terug te keren in Atlanta. We pakken een Motel 6 in downtown Atlanta zodat we makkelijk de stad in kunnen lopen voor een restaurant en dan zit de reis er bijna op. Morgen nog de auto inleveren op het vliegveld en dan terug, richting Europa.