2008 CHINA – SHANGHAI E.O.

DAG 1 – SHANGHAI

Na een rustige vlucht in een krap bemeten KLM jumbo worden we gewekt met een ontbijtje van gele, bruine, groene en witte smurrie. Het moet een experimentje van een geflipte KLM cuisinier zijn. De stewardess beaamt de mislukking maar heeft geen alternatief in de aanbieding, alleen de geruststelling dat het snel veranderd zal worden.
Ons hotel in Shanghai, het Magnificant International Hotel blijkt perfect gelegen, dicht bij het People’s Square. En net terwijl we inchecken komt onze nicht ook net binnenlopen. We hebben een mooie kamer op de 19 verdieping. We gaan op zoek naar een lunchgelegenheid maar als we die, na lang zoeken, eindelijk vinden blijkt deze gesloten. De KFC brengt uitkomst.
Met onze nicht gaan we bij haar in de buurt naar een beeldentuin met o.a. een mercedes van baksteen. Niet veel later verschijnen er een aantal collega’s van onze nicht en gaan we aan de koffie met chocoladecake. Natuurlijk bekijken we ook even haar leuke appartement, door de huisbaas in felle kleuren ingericht, om daarna te gaan “chinezen”. Voor 14 euro met zes mensen ook nog eens een zeer goedkope Chinees. In de trendy Barbarosa bar weten ze ons met cocktails het geld sneller afhandig te maken maar de jetlag redt ons voor een te grote aanslag op de portemonnee.

DAG 2 – SHANGHAI

In de wereldstad Shanghai verslapen we ons flink, de schoonmaakster wekt ons, maar het ontbijt is al voorbij. Gelukkig heeft Starbucks ook China ontdekt. Met onze nicht en haar Braziliaanse collega Jose lopen we naar de Bund om daar de rondvaart door de haven te maken met Puyong aan de ene kant en de Bund aan de andere. Aan beide zijden van de rivier staan hoge gebouwen te glimmen, klaar voor de toekomst. Op de rivier nog het aloude leven van het transport over water in oude boten. Op de Bund wordt al flink gesloopt en gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 2010. Wij lopen door naar de East Nanking Road, de koopgoot van Shanghai, maar alles wat groter en imposanter dan in Londen of Parijs.

Jose tipt ons over een Braziliaans restaurant en daar eten we heerlijk. De bijgerechten kun je pakken, met verschillende soorten vlees komen ze langs. Dit alles vult flink, maar het is heerlijk. Als onze nicht en Jose naar huis moeten maken wij een lange wandeling terug naar ons hotel. Langs Armani, Vuiton en Kenzo. Tussen mooi verlichte wolkenkrabbers door, door modern aangelegde parken, langs de KFC en Starbucks én de nachtmarkt vlak naast ons hotel komen we uit op onze 19e verdieping.

DAG 3 – SHANGHAI

We leveren onze ontbijtcoupons in en zoeken tussen de worsten, spek en smurries naar simpele toast met boter. We moeten snel zijn want om half elf wordt de boel onverbiddelijk opgeruimd. Na het ontbijt duiken we meteen naast ons hotel de smalle straatjes in. Tussen de wolkenkrabbers in zijn nog kleine traditionele wijkjes overeind, maar overal zie je de kaalslag in groot tempo plaatsvinden. Als het al blijft staan betreft het een totaal gerestaureerd gedeelte zoals de “oude stad” die we bezoeken. Prachtig gerestaureerd, met de dakjes, de lampions en de vijvers met goudvissen. Maar in elk gebouw zit een winkel of restaurant dus is het niet meer dan een veredeld winkelcentrum. Er omheen zijn nog wel de traditionele straatjes waar kameraad blokhoofd nog de scepter zwaait. Oude mensen aan het mahjongen en de was op bamboestokken uit het raam. Maar hoe lang de mensen hier nog mogen wonen is de vraag, de bulldozers staan al grommend klaar.

Een mooie tempel lijkt de dans te ontspringen. Familieleden eren een overleden verwant en de wierook brandt.
We lopen via het People’s Square naar het busstation waar we na enige moeite een ticket voor woensdag bemachtigen. Dan in de overvolle metro tijdens de avondspits richting onze nicht waar er tuinbonen met salami op het menu staan. De salami moet uit een dure supermarkt komen, de bonen van de markt. We MSN-en nog even met de familie in Portugal en laten daarna onze nicht alleen met de voorbereidingen van haar lessen. Voor de snobistische modestudenten die voor 25000 in 2 jaar een certificaat kopen om hun snel rijk geworden ouders niet tot last te zijn.

DAG 4 – SHANGHAI

We wandelen de Bund af en bekijken de mooie gebouwen die daar nog staan. Bij enkele nemen we een kijkje binnen om de imposante hallen te zien, vol marmer, mozaïek en versieringen. Daarna nemen we de krankzinnige psychedelische tunnel naar de andere kant van de rivier. In een capsule rij je door een tunnel vol lichteffecten. Het is meer een disco dan een tunnel. Superkitsch als entree voor de immense wolkenkrabbers aan de andere kant.

De Oriënt toren en de Jin Mao toren vallen het meest op. En in de laatste kun je naar boven, naar de 88ste verdieping. De toren is 420,5 meter hoog. Maar de sensatie is minder dan boven op de Empire State Building. Je bent binnen en alles is zeer gelikt. De trommel van 40 verdiepingen van het Hyatt hotel binnenin is wel schitterend met ver beneden de flonkerende lobby.
’s Avonds zoeken we onze nicht op op haar Raffles Designschool, die er erg leuk uit ziet, net als de rest van de moderne universiteitscampus. Met haar collega’s gaan we naar een erg leuk restaurant waar de serveersters af een toe in zingen uitbarsten aan de tafels. We laten de een na de andere schotel aanrukken en aan het eind betaald iedereen niet meer dan 5 euro. De sport in het restaurant is hard schreeuwen en lawaai maken maar het eten is fantastisch.

DAG 5 – SUZHOU

Met de bus vertrekken we voor een kort ritje naar Suzhou. Ondanks de 4-baansweg uit Shanghai staan we lang in de file. Werkelijk overal wordt gebouwd, wegen, viaducten en woontorens. Eén groot stedelijk gebied. Elke 100 meter een reclamezuil en we weten dus dat we in een modern communistisch land zijn. In Suzhou vinden we weer een prima hotel.
Na de lunch bezoeken we een mooie pagode en tempel waar boeddhistische monniken de gezangen leren. De jongens staan er nog wat giechelend en ongemakkelijk bij.
Suzhou is bekend om haar tuinen. Nou zijn tuinen niet echt aan ons besteed, toch nemen we een kijkje in the Humble Administrator’s Garden. Vijvertjes, rotspartijen, boogbruggetjes, paviljoens (met mooi houtsnijwerk) en een bonsai tuin. De Chinezen nemen hun romantische foto’s met het hoofd tussen de bloeiende rododendrons. Wij hebben na 1 tuin wel genoeg gezien. We wandelen verder door de stad en vinden, net dan in Shanghai, een flitsende winkelstraat waar iedereen lachend inkopen loopt te doen.

Na alle wandelingen kunnen we ’s avonds niet meer verder lopen dan het restaurant naast ons hotel, maar het eten is er weer voortreffelijk. Daarna nog een rondje en een kop koffie bij de Starbucks. Een lekkere borrel kunnen we helaas niet vinden.

DAG 6 – SUZHOU

1 Mei is in communistisch China verworden tot één grote koopzondag. De winkelstraten zijn afgeladen vol en verkoopsters moedigen iedereen aan om naar binnen te komen. Ook bij het busstation is de mensenmassa zo groot dat ons de moed in de schoenen zakt. Een hotel reserveren in de volgende stad? Moeilijk, moeilijk. We gaan eerst maar eens luisteren naar de zingende verhalenvertellers in het Pingtan museum. We verstaan er geen woord van maar de 2 performers doen het met veel vuur en er wordt mooi gemusiceerd, hoewel de helft van de bejaarden in de zaal ligt te slapen.

We wandelen verder langs de kanaaltjes en de witte huizen van Suzhou, bekijken nog twee pagodes en een tempel om dan naar het zuidelijke busstation te lopen.

Maar na een veel te lange wandeling blijkt die te zijn verplaatst en moeten we per tuktuk verder. Hier kunnen we simpel een buskaartje kopen en terug in ons hotel lukt het ook nog om een hotel in Nanjing te reserveren.
’s Avonds doet warm bier ons besluiten weg te lopen uit het restaurant en de pizzeria op te zoeken. Terug in ons hotel zien we op TV de Chinezen hun best doen voor de olympische spelen. Een algeheel rookverbod moet de lucht in Beijing “nog” schoner maken. En een gratis expositie over Tibet moet de mensen bewijzen hoe erg de Tibetanen het voor 1957 hadden en hoe gelukkig ze zich mogen prijzen door China bevrijdt te zijn. Geen slavernij meer maar democratie. Je zou het bijna gaan geloven.

DAG 7 – NANJING

We rennen even naar de Starbucks om snel een koffie en een broodje te scoren voor we met een taxi naar het moderne busstation vertrekken. Het is net een vliegveld met gates. In 2,5 uur rijden we weer over vierbaans wegen naar Nanjing. Onze pas gevonden hotelketen (zelfde als in Suzhou) ligt niet ver van het busstation. Alleen het vinden van een lunchplek heeft meer voeten in de aarde. Het kost zoveel tijd dat er van de rest van de dag weinig over is. We kunnen nog net de drum toren meepakken, maar dan is de dag al voorbij.
Nanjing heeft 1 metrolijn van noord naar zuid, erg handig want ons hotel ligt naast een station. In dit vrije weekend zijn alle chinezen ook hier nog massaal aan het shoppen tussen de als lichtreclames werkende wolkenkrabbers.
Op TV gaat de propaganda rond Tibet onverdroten voort. Onvermoeibaar toont men beelden van de feodale en theocratische dictatuur die Tibet eens was. Zelfs beelden van Engeland en een Nederlandse molen zijn er tussen gemonteerd om aan te geven dat ook daar in de middeleeuwen slavernij onder feodale heersers in zwang was. Dat dit ook in heel China eeuwen de gewoonte was vergeet men te vermelden. De Tibetanen nu zijn dus gewoon geluksvogels die net op tijd aan het juk van de Dalai Lama zijn ontsnapt.

DAG 8 – NANJING

Ontbijt wordt hier geleverd met warm sinaasappelsap, maar voor de rest valt het mee, je kunt gewoon broodjes roosteren. Met een taxi gaan we de Zijin berg op waar de Ming Xialing tombe ligt en het Sun Yatsen mausoleum. Honderden chinezen zijn ook op pad in de parken en bossen hier. De tombe heeft toegangswegen met stenen dieren en dienaren. We zien olifanten, kamelen en paarden. De tombe zelf is niet heel bijzonder maar je moet er wel een flink stuk voor lopen om daar achter te komen. Hetzelfde kunstje flikken ze bij het mausoleum van Sun Yatsen; 392 trappen op voor een niet al te spectaculair bouwwerk. Het mooiste complex blijkt niet op de berg te liggen, maar in de stad. De boeddhistische Jiming tempel is volop in bedrijf en heeft mooie gebouwen en doorkijkjes en het ligt vlak aan de grote verdedigingsmuur van Nanjing. Bovenop wachthuisjes en er achter de meren van Nanjing.

In het klooster zelf houden vrouwelijke monniken lange gezangen die wij dankbaar en stiekem vastleggen, want het mag officieel niet. Maar als we uit het blikveld blijven van de nare oude dametjes die de wacht houden lukt het wel. Godsdienst was toch opium voor het volk? Dus waarom zo moeilijk doen? We beklimmen ook hier de pagode voor mooie uitzichten over Nanjing.
Voor het eerst begint het te regenen, nadat het afgelopen week alleen maar elke dag warmer werd. Daarom eten we ’s avonds in de buurt van het hotel, in een soort lounge tearoom tussen de kaartende mannen.

DAG 9 – HANGZHOU

Met de bus rijden we in 4 uur naar Hangzhou. Omdat we steeds dezelfde hotelketen gebruiken is onze kamer overal precies hetzelfde, zelfde douchecabine, zelfde bed, zelfde TV zenders en 4 theezakjes in een doosje. Wel lastig om de lift steeds opnieuw te vinden want die zit steeds ergens anders in een gang.
Voor het donker wordt wandelen we nog even naar het meer waar Hangzhou beroemd om is, het West Meer. Ook lukt het ons op zondag om geld te wisselen. De banken en winkels zijn open. Aan weekend doen ze hier niet echt. Wij besteden de rest van de avond bij de kapper.

De hele zaak is in rep en roer met ons als klanten. Het English Phrasebook komt tevoorschijn en Engels sprekenden worden van de straat geplukt om te komen assisteren en uit te vinden wat dan wel de specifieke eisen van deze klanten zijn. Ik ben redelijk snel klaar, hoewel ook mijn haar 10 minuten gewassen wordt. Mijn vrouw’s knip- en verfbeurt duurt langer. Ondertussen worden andere klanten gekneed en gemasseerd. Er werken wel 15 mensen in de salon. Iedereen doet een ander klusje. 1 wast, 1 knipt, 1 verft, 1 masseert en 1 veegt het haar op. En natuurlijk iemand voor de rekening.
We weten nog net een pizza voor sluitingstijd te scoren. Terwijl wij eten beginnen de schoonmakers alvast met opruimen. (10 uur ’s avonds)

DAG 10 – HANGZHOU

Na uitgebreide pogingen weer zout bij ons ei te krijgen prenten we ons het Chinese woord “jan” voor zout goed in, makkelijk te onthouden.

Na een gang naar het busstation om een kaartje voor morgen te kopen bezoeken we de Lingyin tempel. We dachten dit even aan het eind van de ochtend te gaan doen, maar een halve dag is meer reëel. Het park- en tempelcomplex is enorm groot en prachtig. In de rotsen zijn prachtige boeddha sculpturen uitgehakt. De een nog mooier dan de ander en de Chinezen hebben helemaal hun religie weer teruggevonden. Met tassen vol wierook wordt overal gebeden, aanbeden en bezworen. Elk beeld moet even aangeraakt worden. Gepolijste onderdelen zijn het resultaat. Ook moeten ze naast, op of onder elk beeld poseren voor een foto. De tempels zelf zijn superbe. De een nog groter en mooier dan de ander. Volgens het vaste stramien van beelden van de wachters bij de ingang, het grote centrale boeddha beeld in het midden en dan aan de zijkanten de beelden van de andere mannen die er toe gedaan hebben. Ook de vertrekken van de monniken zijn mooi, alles met bewerkt hout en deurpanelen.
In een zeer trendy maar leeg restaurant met allemaal designstoelen lunchen we. Daarna huren we een fiets om een rondje langs het West Meer te maken. De helft is fietsroute, de andere helft kruip door sluip door over trottoirs en tegen het verkeer in. Langs het meer mooie pagodes en vergezichten. Wat opvalt is de auto’s in China. Niemand rijdt er in een Panda, Clio, Corsa of andere kleine auto, alleen maar grote BMW’s, Audi’s, Volkswagens en de Japanners. Er komt zelfs een Maserati voorbij. De veranderingen zijn ongelooflijk.
Op TV de onafgebroken reportage over de Olympische vlam, nu aangekomen in China. En een item over zeer blije Tibetanen die in Lhasa hun Olympische tickets kopen.

DAG 11 – SHAOXING

In minder dan een uur rijden we met de bus naar Shaoxing. We laten ons bij een mooi hotel afzetten maar daar laten ze de prijs niet ver genoeg zakken dus we worden naar een 3 sterren hotel aan het eind van de straat gestuurd waar ze ons wel voor rond de 25 euro per nacht willen hebben.

Daarna wandelen we door het oude Shaoxing, dat nog enkele oude straten en waterweggetjes heeft die aan de sloopkogel zijn ontsnapt, hoewel de bouwputten en wolkenkrabbers nooit ver weg zijn. We vinden nog wat Mao memorabilia, een postzegelcollectie uit de jaren 68-70, schoteltjes en theebekers en we proberen een boottochtje te regelen. Maar in plaats van een boottocht krijgen we een fietstocht naar de boot. En niet voor het afgesproken bedrag, dus dat doen we maar even niet.

Het duurdere hotel van vanochtend moet wel als restaurant dienen want de restaurants in de stad hebben nergens iets van Engelse aanwijzingen op de menu’s. En van vage plaatjes kiezen is wel erg spannend en onze kennis van Chinese karakters is bedroevend. Bamboescheuten, Chinese paddenstoelen en knolletjes, asperge met dunne reepjes varkensvlees en lekkere dumplings. Het komt allemaal goed.

DAG 12 – SHAOXING

Mijn vrouw’s benen zijn het doelwit geworden van bijtgrage insecten dus we gaan eerst op zoek naar smeerseltjes die de jeuk verminderen. Daarna proberen we de bus te pakken naar An Chang, maar een taxi pikt ons op bij de bushalte. Voor 5 euro wil hij ons graag daarheen brengen. Alleen in An Chang zelf wordt het lastig, waar is het geroemde oude gedeelte? We zien allen maar industrieterreinen en woonwijken. Uiteindelijk blijkt het tussen de industrieterreinen te zijn. Links fabrieken, rechts fabrieken en daar tussen een gracht met oude huizen, houten ramen en rode lampions. Oude mensen drijven er winkeltjes met thee en snuisterijen. De stoelen in de kapperszaken zijn aan het doorroesten.

Het zal niet lang duren of hier komt de slopershamer ook langs. En misschien ook maar beter want van deze enclave tussen de industrie wordt je ook niet vrolijk, hoewel de groepen Chinese toeristen die door de straat trekken dat wel zijn.
Met de bus terug naar Shaoxing waar ik zowaar een modern Maopak op de kop tik, inclusief riem met partij-insigne. We wandelen nog wat rond in Shaoxing, waar het er ook op aan komt om de juiste oude straatjes te pakken om niet in drukke winkelstraten te belanden. Het tempo gaat wat omlaag want de zomer is hier flink losgebarsten.

DAG 13 – SHANGHAI

We zijn Shaoxing nog niet uit of het begint te regenen om de hele dag niet meer op te houden. Een rit van 3 uur met deze keer dus weinig uitzicht. In Shanghai krijgen we precies dezelfde kamer op de 19e verdieping. De dag is al behoorlijk opgeschoten dus we bewegen ons via een Starbuck en de metro langzaam naar de school van onze nicht. Zij is naar Beijing geweest afgelopen weekend, wij hebben het rondje om Shanghai gedaan, dus we wisselen onze reisavonturen uit. Met haar collega’s gaan we naar een leuk restaurantje in de Franse Convensie. Alleen de hardwerkende leraren vallen een voor een in slaap aan tafel. Ze worden redelijk uitgebuit hier. Les geven aan de nieuwe Chinese snobs die eigenlijk gewoon hun diploma kopen. En dan word je ook nog geacht om in die lessen, die er niet toe doen, niet te kritisch te zijn. Zo’n regiem houd je niet lang vol want voortdurend het verstand op nul zetten is ook geen optie.

DAG 14 – SHANGHAI

We lopen onze eerste ronde naar het plein van het volk om daar de expositie over de stadsontwikkeling te bekijken. Een verdieping beslaat bijna helemaal een gigantische maquette van de stad. Je vraagt je af hoe ze die in godsnaam gemaakt hebben en actueel houden met de Chinese bouwwoede. Ook een virtuele gang door de stad is spectaculair. Het is alsof je op een vliegend platform door de stad zoeft, door de 360° projecties.
Op straat worden we aangesproken door 2 Chinese meisjes die het hebben over een markt van minderheden, maar we eindigen in een kamertje voor een theeceremonie. Dus we vertrekken weer want de verschillende smaken thee is niet echt onze “cup of tea”. De gesprekken met de goed Engels sprekende meisjes waren leuk, maar ons geplande museumbezoek gaat hierdoor de mist in.

Via een “antiek”markt gaan we terug naar het hotel waar we weer een taxi proberen te pakken naar onze nicht. Maar het is spitsuur dus dat lukt slecht. Een uur later dan gepland komen we aan. We gaan met een groep wraps eten maar die arriveren helaas steeds koud, dus een groot succes is het niet. Wel spectaculair is de disco Attica op de Bund. Swingen op de 11e verdieping met een dakterras met uitzicht op de rivier en de hele skyline van Pudong.

DAG 15 – SHANGHAI

We hebben de antiekmarkt voor de deur dus we slenteren nog een keer langs alle kraampjes om nog wat kleine snuisterijen te verzamelen om daarna door te wandelen naar de Franse Concessie, het deel van de stad dat ooit de Fransen in bruikleen hadden. Nu heeft het een aantal straten met kunstwinkels en trendy barretjes, waar we onze nicht treffen. Mijn vrouw koopt op de valreep nog 2 mooie jurkjes en verder gaan we schoenwinkel in schoenwinkel uit. Je ziet de meest bijzondere schoenen en ze zijn allemaal spotgoedkoop. Wat later treffen we nog een vriend, die we 4 jaar niet gezien hebben en dan gaan we eten in het fijne Chinese restaurant waar we al eerder waren. Een hoop geschreeuw maar heerlijk eten. De hele tafel staat vol met groente en vlees gerechten. We filosoferen er met zijn allen lustig op los voor we in een cafeetje een laatste cocktail drinken. Tijd voor het afscheid. Morgen vliegen we terug.

Classical Gardens of Suzhou

West Lake, Hangzhou