2007/2008 INDIA
DAG 1 – MUMBAI
Onze vrienden hadden de avond tevoren nog zeer negatieve verhalen over North West Airlines voor ons in petto; antipathieke, bevelen schreeuwende personeelsleden die streng de limiet van 1 glaasje wijn handhaven. Onze vrienden moeten dat over zichzelf hebben afgeroepen want wij worden in de watten gelegd. Leuke stewards, die zelf ook op vakantie naar Goa willen en drankjes naar believen. Na een rustige vlucht lopen we soepeltjes het vliegveld uit in Mumbai en pakken een taxi naar het Grand Hotel. Het is echter niet “grand” genoeg want de chauffeur blijft maar zoeken en vragen. Blijkbaar antwoordt iedereen in de trant van; “nog een stukje verder en dan ergens links”. De straten in nachtelijk Mumbai liggen vol met mensen. Rij aan rij liggen ze op het trottoir onder een dekentje, sommigen half op straat waar de auto’s rakelings langs scheuren.
In ons hotel moet nog eerst een elektricien aan het werk om voor licht in de badkamer te zorgen en hij brengt toiletpapier mee want dat konden we niet vinden. Maar het lag er wel, chique in doosjes. We beginnen achter te lopen op India.
DAG 2 – MUMBAI
Door het tijdsverschil slapen we een gat in de dag en moeten we voor het ontbijt, of liever gezegd lunch, uitwijken naar het Mocambo café dat we gelijk tot ons basisrestaurant bombarderen, want het is super als je kijkt in welke armoedige straat het ligt.
Op zondag wordt er in Mumbai rust gehouden. De winkels zijn dicht en veel auto’s rijden er niet. Op de lege straten spelen de jongens cricket en in het park voor het gerechtsgebouw is het ook alleen maar cricket wat de klok slaat. Honderden jonge mannen staan te gooien en te slaan. Wij volgen op deze zondag wat delen van de stadswandeling uit de Lonely Planet en wijken daar naar believen van af. In de wijk Colaba, waar de toeristen samenklonteren heerst al een kerststemming. In café Leopold lopen de obers met kerstmutsen maar wij gaan voor een koud biertje, want het is warm in Mumbai.
’s Avonds eten we weer in Mocambo café. Ze stonden vandaag net in de krant die in ons hotel op de deurmat lag. We bestellen de steak die in de krant een goede beoordeling kreeg. Het contrast is groot als we het restaurant weer uitlopen. Overal installeren zich mensen voor de nacht op de trottoirs en de ratten kruipen uit de gaten tussen de straatstenen en lopen ongestoord tussen de mensen door, de afwisseling van de dagploeg voor de nachtploeg. We zien er zeker een stuk of 10. En dan hebben we het nog niet over de straathonden en katten. Waar de mensen hun behoeften doen en zich wassen moet je niet willen weten.
DAG 3 – MUMBAI
Tussen duim en wijsvinger wordt het brood gepakt om in de broodrooster te stoppen om het daarna op dezelfde wijze te serveren. Hygiëne in India is een moeilijk begrip. Na het ontbijt in de 70-er jaren bar nemen we een taxi naar de levende wasmachine, de plek waar al het wasgoed in Mumbai naartoe gaat.
Achter talloze bassins staan mannen te schrobben, borstelen en te meppen voor de hagelwitte was, om het daarna aan meterslange waslijnen te drogen te hangen.
Na deze Dhobi Ghat lopen we door naar de Haji Ali moskee. Een lange toegangsweg in het water leidt ons er naar toe en we mogen zo naar binnen en fotograferen is “no problem”. In de naastgelegen Mahalaxmi tempel van de Hindoes doen ze daar veel moeilijker over.
Honderden pelgrims verwachten we te zien bij de Banganga Tank maar daar heeft iedereen blijkbaar een dagje vrij. Alleen een jonge vrouw ondergaat aan de zijkant een ritueel dat haar moet helpen een baan te krijgen en daar zijn heel wat bezweringen en gepruts met eten en drinken voor nodig.
Na de lunch regelen we, of laten we regelen, de treinkaartjes naar Nasik voor woensdag. We hoeven zelf niets te doen alleen maar veel en veel te veel te betalen.
In ons Mocambo café blijken ze wel degelijk aan kerst te doen en het lukt ons nog maar net om tussen de bedrijven door een tafel te bemachtigen, we moeten het kerstdiner dan wel binnen een uur en een kwartier achter de kiezen hebben voor de volgende reservering de tafel komt opeisen. Dat lukt terwijl een oude man kerstklanken door zijn keyboard laat produceren. Hij lijkt de voorgeprogrammeerde liedjes alleen maar aan en uit te hoeven zetten. Op straat, in de buurt van ons hotel zijn ze weer filmopnames aan het maken maar een vrouw met 4 kinderen in de auto die een stukje naar voren en een stukje naar achteren rijden zijn weinig spectaculair.
DAG 4 – MUMBAI
Met een bootje kiezen we het ruime sop op weg naar Elephanta Island waar we de grotten gaan bekijken waar grote hindoe beeltenissen zijn uitgehakt. Met ons zijn nog honderden mensen op hetzelfde idee gekomen. Blijkbaar is kerstmis ook heir een feestdag en iedereen gebruikt de vrije dag voor een tochtje naar de grotten. Eerst wurmen we ons langs de verkopers omhoog om het mooie beedhouwwerk te aanschouwen, daarna moet ook iedereen met bootjes terug. Het is vandaag echt lopende band werk, maar wel erg kleurrijk. De filmcrew werkt naast het hotel ondertussen onverdroten voort. Vandaag een scène van een arme straatmuzikant in “let’s dance”. Aan het eind van de middag krijgen de acteurs als dagloners hun gage. In ons hotel kijken we op TV naar de Amerikaanse collega’s van deze filmmakers, met onafgebroken kerstfilms. Want we hebben maar 1 filmkanaal. En je kunt wel proberen om naar India te vluchten om aan kerst te ontsnappen maar in het restaurant is er weer de oude organist met kerstliederen, is er een kerstdiner en valt ook aan de rode kerstmuts niet te ontkomen.
DAG 5 – NASIK
Om 7 uur is er nog geen ontbijt in dit hotel dus moeten we het doen met koekjes en water als brandstof voor de wandeling naar het station. Daar nestelen we ons op onze zitplaatsen. Pas bij het volgende station komen er mensen tegenover ons zitten. De vrouwen krijgen we niet te zien door de burka, zelfs de chips wordt achter het gordijntje van de trein verorberd.
Om 12 uur zijn we in Nasik waar we meteen in een lange rij aansluiten om voor morgen tickets te kopen. Iedereen is ons behulpzaam met formulieren en het vinden van de juiste rij dus daarna kunnen we snel naar ons hotel, waar we onze spullen stallen, waarna we ons kunnen onderdompelen in de kleurrijke activiteiten rond de Ramkund. Heilig water waarin wordt gebeden, gewassen, gevist en gevaren. Prachtige lange baarden van de heilige mannen, een klein kermisje, rondvaartbootjes die nauwelijks een rondje kunnen doen en een prachtige markt. We bekijken een paar tempels en dwalen gewoon rond tussen het gekrioel van mensen, overal is wel wat te zien.
’s Avonds vinden we bij ons hotel, dat uit 4 hotels en evenzoveel restaurants bestaat ook een “non-veg” gedeelte waar ze ook een biertje schenken. Voor het gemak hebben ze alcohol maar aan vlees eten gekoppeld. Waar wij wel blij mee zijn dat we buiten op het terras kunnen eten.
DAG 6 – AURANGABAD
Het ontbijt laat lang op zich wachten, de thee komt niet en de toast wordt door vier verschillende mannen bepoteld; één haalt ze uit de toaster, de volgende smeert er boter en jam op, de derde snijdt het in stukken en de vierde moet het brengen. En mijn vrouw had speciaal om droge toast gevraagd. Dus we staan op en zeggen dag met het handje. Ze mogen hun viezigheid zelf opsmikkelen.
Met de trein vertrekken we naar Aurangabad. Daar liggen de hotels en restaurants vlak naast het station en met reden, want de rest van de stad is zeer lelijk, stoffig en vies. De luchtvervuiling is bijna niet te harden rond het spitsuur als wij een stadswandeling menen te moeten maken. We boeken ons tripje voor morgen en tevens een bus voor zaterdag naar Poona.
In ons hotel is er bij terugkomst geen elektriciteit en als later de TV weer werkt vallen we midden in het “breaking news” van CNN over de aanslag op Benazir Bhutto. Van gewond en veilig veranderd het langzaam in zwaar gewond tot het een uur later dood blijkt!
’s Avonds laat schrikken wij ons dood als een vent met “mineral water” onze kamer probeert binnen te komen maar gelukkig hebben we de knip op de deur. Waarschijnlijk was hij bij de verkeerde kamer maar je weet maar nooit.
DAG 7 – AURANGABAD / ELLORA
In een bus met voornamelijk Indiase toeristen gaan we vandaag op excursie. Eerst bezoeken we een fort voordat we doorgaan naar de echte attractie, de uitgehakte tempels van Ellora. We bezoeken de mooiste van de 34. De fantastische Kailasa tempel is van de buitencategorie met overal rijk versierde friezen en bas-reliëfs, zuilengalerijen en overhangende rotswanden.
Maar de boeddhistische grot 10, de timmermansgrot, is in zijn eenvoud misschien nog mooier. Het hele plafond heeft een soort imitatie ribben die de grot de absolute schoonheid schenken.
Met de bus rijden we een stukje verder om ook 2 mooie Jain tempels te zien. Na de lunch is er nog een groot programma. Eerst een tempel, waar ze er op staan dat ik mijn indrukwekkende naakte torso laat zien, mannen moeten het bovenlichaam ontbloten om de tempel binnen te gaan. Waar is de emancipatie dat hetzelfde aan de vrouwen gevraagd wordt?
Een albino priester neemt binnen de offergaven in ontvangst. Dan naar de Bibi-Ka-Maqbara. Een mini Taj Mahal, die herinneringen oproept aan onze 1e Indiareis in 1996. Bijna een gelijke plattegrond. Helaas valt de duisternis snel in waardoor een oud watersysteem niet helemaal meer te doorgronden valt.
We eten wat in het hotel waar we er redelijk in slagen niet te gekruid voedsel te bestellen. Het bier wordt bij de buren gehaald.
DAG 8 – POONA
Even op de stoeltjes voor het ticketbureautje wachten op de bus en dan het gevecht. In de bus staat namelijk het geluid van de film oorverdovend hard. De eerste keer sta ik op en doe het vriendelijke verzoek of het zachter kan en dat we niet doof zijn. Als ze het volume later dan toch weer opschroeven is de tweede gang naar voren dwingender; “uit dat geluid, we zijn niet doof en dit is geen bioscoop maar een bus”. Uit de lachjes om me heen wordt duidelijk dat ze niet gewend zijn dat iemand zijn beklag doet. Gelukkig lijken de meesten net als ons toe aan wat rust.
Met twee meisjes naast ons hebben we een leuk gesprek omdat een van de meisjes Het Achterhuis van Anne Frank aan het lezen is, dus we kunnen met actuele achtergrondinformatie komen over het geharrewar rond de beroemde kastanjeboom.
In Poona moeten we ons beraden over ons reisschema, maar de ongelofelijke drukte hier helpt bij de keuze, morgen weg, tot verdriet van de dame achter de balie in het station. Zij vindt duidelijk dat we haar stad te kort doen.
’s Avonds vinden we een “sizzler” restaurant waar we ons geen zorgen hoeven te maken over “spicy”. Een nachtje bijkomen in ons redelijk luxe hotel en dan weer verder.
DAG 9 – KOLHAPUR
Om een aanstormende kiespijn van een kies die ik niet meer heb te bestrijden maken we een rondje op zoek naar een drogist voor een flesje lysterine. Dat vinden we, maar de drogist laat ons niet zomaar gaan want in Mei gaat hij zelf met zijn vrouw naar Europa waarbij hij o.a. Nederland aandoet. De man heeft alles gelezen over wereldreizen en heeft zelfs een berekening gemaakt die uitkomt op ongeveer 2 ton om de hele wereld te zien. Hij wil van alles weten over de Amazone en over Göreme in Capadocië, Turkije. We nodigen hem uit om langs te komen in Nederland, als zijn strakke tourschema dat toelaat.
Dan pakken we de trein naar Kolhapur die er niet 5 maar 8 uur over doet. In het donker moeten we dus op zoek naar een hotel. De eerste en duurste heeft maar plek voor één nacht, de tweede is nog maar half afgebouwd, in de kamer schuin tegenover moeten de ramen er nog in en ’s morgens vanaf 8 uur wordt er gewerkt, dus maar naar de derde en goedkoopste. De gangen zien er niet uit maar de kamer en de badkamer zijn prima. We gaan wel in het eerste hotel eten. En we zitten in onze “sizzler”periode want vandaag eten we de kipvariant. Met een smerig zoetig goedje, in een blad gewikkeld, besluiten we de maaltijd.
DAG 10 – KOLHAPUR
Met een riksja laten we ons naar de Mahalaxmi tempel brengen. Eigenlijk is het een complex met meerdere tempels, overal staan mensen in de rij met hun offergaven van bloemen en kokosnoten. Wij sluiten deze keer niet aan in de rij en dompelen ons onder in de devote massa om de meest bijzondere en kleurrijkste mensen op foto en film vast te leggen. Daarna lopen we door de straten van Kolhapur, waar dan weer eens een man met cobra’s opduikt, dan weer een malloot in vrouwenkleren.
De rest van de middag zitten we in de kledingzaken. Mijn vrouw zoekt zich twee Indiase ensembles uit voor nog geen 10 euro per stuk, vanavond klaar. In de zaak er tegenover pas ik zeker 10 bruidspakken om uiteindelijk te kiezen voor een roomwit exemplaar, voor nog geen 50 euro. Ze hebben alleen de colberts, de broek wordt op maat gemaakt. Alles wordt afgeleverd bij het hotel en om acht uur staat de man voor de deur. Helaas zal mijn vrouw nog zelf achter de naaimachine moeten want alles is veel te groot.
In een ijssalon in de stad laat de eigenaar ons oude foto’s zien van Poolse vluchtelingen die in de 2e W.O. hier naartoe kwamen. Ze komen nog steeds af en toe op bezoek en trots laat hij ons de bedankbrieven lezen.
We eten weer in hetzelfde restaurant als gisteren waar het weer perfect is. De mensen achter de hotelbalie beschouwen ons al als “hun” gasten. Om elf uur duiken we bij ons eigen hotel de grote tuin in waar het nieuwjaarsfeest in volle gang is. Een niet al te geweldige band zorgt voor muziek, maar de mannen gaan helemaal uit hun dak als de bekende Bollywood deuntjes gedraaid worden. En om de enige buitenlanders in de stad op hun feestje te hebben maakt ze helemaal opgewonden. Maar om 5 over 12 gaat de stekker er uit en met wat schamel vuurwerk is het lawaaierige eind van 2007 zo tot rust gekomen in het stille begin van 2008.
DAG 11 – PANJIM
Gisteren en ook weer vanmorgen vele pogingen gedaan een hotel in Panjim-Goa te reserveren maar alle zit vol. Net voor vertrek bij het busstation lukt het toch om op net op het nippertje iets te reserveren. De busreis is prachtig, het landschap wordt steeds groener en ook wat schoner. Ineens duiken we omlaag een berg af, langs watervallen en bossen om beneden in Goa uit te komen.
Ons gereserveerde hotel verdient niet de schoonheidsprijs maar we zijn blij iets te hebben en niet in het donker op zoektocht te moeten.
Een Portugees restaurant is helaas gesloten maar net om de hoek van het hotel zit een erg leuk restaurantje waar ze vinho verde hebben dus dat is al meteen goed.
Na het eten maken we nog een rondje door het centrum en zien de mooi verlichte kerk.
DAG 12 – PANJIM
Met een taxi rijden we naar de grote weekmarkt van Anjuna. Een onafzienbare rij kraampjes met kleding, ringen, spiegeltjes en kraaltjes. Met verkopers uit heel India. Zelfs mensen uit Ladakh en Tibet zijn vertegenwoordigd. Maar alleen de kleding is goedkoop. De sierraden zijn behoorlijk aan de prijs en met de honderden toeristen hier valt er weinig af te dingen. Mijn vrouw vult in ieder geval haar hippie collectie aan met wat jurken, bloesjes en rokken en goedkope glimmers. Na de markt proberen we een hotel te boeken door er langs te gaan maar helaas, helemaal lekker gemaakt, kunnen we pas morgen bellen of er een kamer beschikbaar is.
Terug in Panjim bekijken we de oude binnenstad met zijn Portugese kerken en huizen en mijn vrouw is bijzonder blij met de “solar Andrade”, een groot herenhuis van vermeende verre verwanten.
Door opspelende darmen gaat ons feestmaal vanavond finaal de mist in en is het menu diacure en een paar films op TV.
DAG 13 – ANJUNA
Het is een spannende ochtend, gaan we wel, gaan we niet? Eerst niet, we moeten later terugbellen, maar om half elf komt het verlossende woord. We hebben een kamer in Villa Anjuna, een van de weinige hotels in Goa die ook nog een zwembad hebben. Daarbij een mooie kamer, een leuk restaurant en internet. Het hemelse strand van Goa valt wat tegen. Geen kristalhelder water en lange zandstroken. Meer een doorsneestrand met veel verkopers. Maar de temperatuur is geweldig. Niet bloedheet maar lekker warm. Aan het eind van de middag verhuizen we met onze boeken naar het zwembad.
Na het eten drinken we nog wat in een openlucht bar aan het water en daar zien we het hippie paradijs. Jonge en oude hippies, loslopende kinderen en gigantische hasjpijpen die rondgaan. Maar onze gin-tonic is ook niet slecht.
DAG 14 – ANJUNA
Een leuke film zorgt voor een zeer laat ontbijt. Daarna moeten we onze treintickets naar Mumbai nog regelen en mijn vrouw gaat langs bij een kleermaker want bij nader inzien heeft ze toch geen zin om straks thuis zelf achter de naaimachine te kruipen om alle gekochte kleding kleiner te maken.
’s Middags gaan we verder met onze boeken aan het zwembad en ’s avonds, na een pizza, duiken we de discotheek Paradiso in. Een prachtig “papier mache” paleis aan zee. Helemaal in de open lucht met strandstoelen voor de discogangers. De entree is 20 euro maar daarvoor mag je drinken wat je wilt. Na onze spieren flink los geschud the hebben maken we het niet al te laat. Buiten de disco zitten vrouwen achter kraampjes klaar met sigaretten, chocola en broodjes. Verderop liggen de koeien al te slapen.
DAG 15 – ANJUNA
We halen de verstelde kleding op en dat geeft mijn vrouw de gelegenheid om nog even in de winkel van de Nepalese kleermakers rond te kijken. Ze maken hele moderne dingen dus wordt er een nieuwe order geplaatst voor een “spacy”broek. De rest van de dag brengen we door aan het strand en het zwembad, onderbroken door lunch en diner. En films op de kabelTV. Onder het sterrendak besluiten we de dag met een gin-tonic in het strandcafé.
DAG 16 – ANJUNA
We huren een taxi om Old Goa te bezoeken. We verwachten een verlaten stadje met vervallen ruïnes, maar alleen de kerken blijken nog overeind te staan en daartussen netjes bijgehouden gazon. Dus we bekijken de Portugese kerken, de een in een wat betere staat dan de andere. In de kerken oude grafstenen in de vloer van rond 1620. Belangrijkste kerk is die met het mausoleum van Sint Francisco Xavier wiens dode lichaam ooit maar niet wilde ontbinden. Maar de katholieken kregen het lichaam wel op een andere manier “klein”, door er delen af te snijden als relikwie. En deze gingen de hele wereld over. Wat nog over is ligt nu hier.
Onze chauffeur biedt aan ons nog wat Hindu tempels te tonen en dus zien we op deze vrome zondag totaal 4 kerken en 3 tempels. In de voorlaatste worden ons nog 2 kinderen en veel succes in ons werk voorspeld.
’s Avonds vinden we in een zeer donker zijstraatje zomaar een top Italiaans restaurant met haute cuisine pasta’s en wij zijn dus helemaal tevreden, hoewel we natuurlijk nog wel ons afzakkertje in de strandbar moeten nemen.
DAG 17 – ANJUNA
Omdat het strand van Anjuna niet de meest geweldige is pakken we een taxi naar Mandrem en daar is het even wat anders. Geen permanente markt en overal rotzooi, maar een lang stuk strand met kleine zeesterren. Tegen het eind van de middag lopen we nog wat verder noordelijk naar het hippieparadijs Arambol waar je om je heen teksten kunt horen als: “Ik kon niet want ik was aan het mediteren” of “het is een festival van volle maan tot volle maan” of “Ja, ik ken hem van de yogaklas”.
Als we met de taxi terug gaan krijgen we het idee dat de chauffeur net zijn rijbewijs heeft want we gaan hortend en stotend over de weg. En het is dan ook bijna onvermijdelijk dat juist hij er door een politieagent wordt uitgepikt om een of andere onduidelijke boete te krijgen.
Nu we de geweldige Italiaan ontdekt hebben is er geen andere keuze dan een 2e bezoek. Gezellig en een topkeuken.
DAG 18 – ANJUNA
Een kopie van de dag van gisteren. Taxi naar Mandrem, daar een strandstoel gehuurd. Boekje lezen tussen de plonzen in zee door, daarna terug naar Anjuna om een laatste maal bij Basilico te eten. Naast de vele Israëli’s hier in Goa zij de Russen ook bezig met een inhaalslag. Het is gek om op reis ineens zulke andere talen te horen waar het voorheen Engels, Frans of Duits was. Aan de tafel naast ons doen twee lelijke, varkensachtige Russen hun best een vooroordeel te bevestigen door met twee bloedmooie jongedames te dineren. En ondanks de lelijkheid van de mannen vindt één van de prinsesjes nog dat ze te weinig aandacht krijgt, hoe ze ook met haar borsten draait of met haar haren wappert. Boos loopt ze weg en een half uur later zit ze nog steeds te pruilen achter op een scooter in het donkere steegje naast het restaurant.
DAG 19 – MUMBAI
We proberen de check-out tijd nog wat uit te stellen maar om half een is het uit met de pret en moeten we de kamer uit. We eten nog wat vóór de lange treinreis en dan laten we ons naar het Thivim station brengen. De trein, die snel zou moeten zijn, komt meer dan een half uur te laat. Naast ons in de trein zit een jonge vrouw van onder tot boven onder de hennatekeningen, waarschijnlijk op “honeymoon”. Verderop een in eenvoudig wit geklede hoogwaardigheidsbekleder met twee bedienden die alles voor hem doen. De mobieltjes zijn een hot item in India. Iedereen laat er zijn favoriete hits mee horen, sommigen hebben zelfs kleine boxjes erbij voor maximaal effect. De etenswaren en koffie en thee worden af en aan gedragen, maar wij hebben ons eigen proviand ingeslagen waaronder toffees en knakworstjes. Een foute combinatie zal mijn vrouw later merken want ze wordt er flink misselijk van.
Op het station wordt de hoge piet door een politie-escorte opgehaald, wij moeten het doen met een rammelende taxi. De chauffeur laat ons veel te veel betalen maar de trein was veel te laat en het is inmiddels na 1 uur ’s nachts dus we laten het maar gaan. Nog een half uur paspoortadministratie in het hotel en dan kunnen we slapen.
DAG 20 – MUMBAI
De worstjes en toffees zijn slecht gevallen dus nog fijn uit eten vandaag in ons geliefde Mocambo wordt van de evenementenlijst geschrapt. Wel krijg ik van een Amerikaanse toeriste, als ik ’s morgens alleen aan het ontbijt zit, een tip voor een concert in een park vlakbij ons hotel. Maar eerst gaan we met een taxi naar de dievenbazaar en omgeving, markthallen en winkels. Tussen de krioelende mensen door bekijken we de uitgestalde waren en maken wat mooie fotoportretten. Nu ook hier de mensen e-mail adressen hebben en wij een digitale camera wordt het toesturen van foto’s een fluitje van een cent.
In een Arabisch aandoend café met waterpijpen nemen we een lichte lunch. Daarna slenteren we nog wat door de stad. Bekijken de heilige koeien, waar je gras voor kunt kopen en wat ouderwetse winkels, waar er nog massa’s bedienden rondlopen. Je koopt boven, dan ga je met een bonnetje naar beneden naar een afhaalbalie waar alles administratief verwerkt wordt met wat stempels voor je je pakketje meekrijgt.
Als de zon onder is begint het concert van Peruvanam Kuttan Marar & Group. Een grote groep Hindi drummers en hoornblazers die met steeds snellere, maar zeer langzaam opgebouwde muziek een trance-achtig gevoel bij de luisteraars proberen op te wekken.
Het vuurwerk dat ze er bij gebruiken leidt wat af. Wij hebben helaas geen tijd om in trance te raken want we moeten onze spullen gaan ophalen om naar het vliegveld te gaan. Dat wordt een bijna twee uur durende rit, midden door ellenlange sloppenwijken. Geen idee waarom de aan een zenuwtik leidende chauffeur voor deze route kiest. Dus weer langs slapende mensen op straat, onmogelijk kleine vieze hokjes waarin de mensen opgestapeld wonen en kilometers geparkeerde taxi’s. Ook zien we een aantal moslimbijeenkomsten op straat heftig gepreekt wordt. Waarover weten we niet.
En dan is er na middernacht de rustige vlucht terug naar Amsterdam.
State visits - De staatsbezoeken 
Een gedachte over “2007/2008 INDIA”